Ik kan mij soms zo verbazen over de manier waarop bestuurders aan tafel zitten en iets roepen wat totaal niet aansluit bij de huidige situatie en wat nodig is voor de toekomst.
Natuurlijk zie ik de toegevoegde waarde van een debat voeren met elkaar. Het helpt je beter te luisteren naar de argumenten van een ander. Maar een debat voeren met elkaar over de manier waarop we in 2030 aan vier miljoen mensen in de zorg hulp bieden in plaats van aan drie miljoen, daar zie ik het nut niet van in.
Toch hoorde ik voormalig minister Henk Kamp die woorden onlangs uitspreken aan tafel bij het programma M. Net zoals de andere tafelgast Hugo Borst deed, wilde ik maar één ding roepen: “Er moet nú iets gebeuren.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de voormalig minister een rapport onder zijn neus geduwd gekregen. Wat zich daadwerkelijk in de zorg afspeelt, daar heeft hij geen idee van. De zorg moet beter worden georganiseerd, net zo goed als het onderwijs. Dat de situaties schrijnend zijn, weten we allang. De interne organisatie is echter zo belabberd, dat aan de voorkant niets verandert. Gelukkig zijn er ook organisaties die het wel goed regelen. Het is niet overal kommer en kwel!
Zomer
Werknemers die in de zomermaanden op vakantie gaan en niet aan het werk zijn, is volgens mij een terugkerend fenomeen. Toch blijkt het opvangen van deze uitval ieder jaar niet te regelen, met het gevolg dat crisisteams worden opgezet zodat cliënten alsnog de zorg krijgen die ze ook in deze periode nodig hebben.
Over deze discussie hoorde ik Kamp echter niet praten. En dat terwijl het volgens mij toch echt bij de aansturing begint. De kwaliteit en de capaciteit van de mensen die een zorgorganisatie aansturen, blijken onder de maat. Daar zou de heer kamp het met zijn bestuurders over moeten hebben en hen daarop aanspreken. In het bedrijfsleven worden die tekenen op den duur zichtbaar, omdat daar daadwerkelijk iets moet worden opgeleverd en moet worden aangetoond in de bedrijfsresultaten. Er is zowel in de zorg als het onderwijs behoefte aan mensen die de organisatie beter willen inrichten, daadkrachtig zijn en er voor zorgen dat er een plezierig werkklimaat is waar mensen in kunnen functioneren. Mensen die nieuw binnenstromen, raken nu ontmoedigd.
Een ander voorbeeld is zelforganisatie en eigenaarschap. Wil je dit echt laten slagen, begin dan vooral met het sturingsapparaat en niet direct bij de mensen zelf. Waar is een organisatie mee bezig als jaarlijks de capaciteit voor de zomer niet op orde kan worden gebracht? De organisatie wijkt uit naar ondersteunende diensten zoals Finance en HR. Dat kan niet de bedoeling zijn en is geen structurele oplossing. Nog los van of dit de kwaliteit van de zorg ten goede komt.
Koers bepalen
Zoals tafelgast Hugo Borst bij het programma M al zei: breng je processen en de organisatie op orde. Laten we niet gaan nadenken over de manier waarop we in 2030 vier miljoen mensen kunnen verzorgen. Ga terug naar waar het om te doen is. Bepaal een koers die laat zien waar je met de organisatie naartoe wil en zorg dat mensen daarvoor zijn toegerust. Aan de slag met mensen die de andere kant opkijken, is onbegonnen werk. Meer geld en meer mensen zijn dan ook niet de oplossing.
Wat moet in de kern veranderen zodat nieuwe mensen in een warm bad terechtkomen? Ga niet dweilen met de kraan open, want dat zorgt alleen maar voor nog meer nattigheid. En jij, denk jij er net zo over of heb je wellicht een heel andere mening?
Benieuwd naar je reactie en of dit wel of niet herkenbaar is.
