Van de ene op de andere dag kan je leven volledig op z’n kop komen te staan. Dat overkwam Fons, begin dit jaar. Hoe ga je om met een tegenslag die je totaal niet hebt kunnen zien aankomen?
Na een intensief weekendje bosmaaien kreeg ik last van stijve en pijnlijke spieren. Op zo’n moment ga je er van uit dat je deze spieren hebt overbelast. Je denkt: het is vast iets onschuldigs.
Scans
Ondanks de ontstekingsremmers die ik slikte, bleef de pijn aanhouden. Na het maken van foto’s in het ziekenhuis, volgden verschillende scans. Een pet scan, een bot scan. Aan het weefsel dat werd weggehaald, konden de artsen zien dat ik aan lymfeklierkanker lijd, aan Non-Hodgkin lymfoom om precies te zijn.
Slechte film
Op het moment dat ik die boodschap kreeg, zakte de grond onder mijn voeten vandaan. Ik ben toch nooit ziek? Dit was werkelijk het laatste waar ik aan had gedacht. Zodra je de diagnose hoort, voel je je als verdoofd. Dit gaat niet over mij, dacht ik. Ik ben regelmatig ’s nachts wakker geschrokken in de overtuiging dat ik in een slechte film terecht ben gekomen.
Emoties en besef
Een typische fase van ontkenning, weet ik nu. Langzaam maar zeker dringt het nieuws tot je door. Wat dan volgt zijn momenten van verdriet, angst en boosheid. Door je hoofd spoken veel emoties. Weer iets later probeer je om te gaan met deze nieuwe realiteit. En vanuit deze realiteit niet verder te kijken dan de volgende stap. Het besef drong langzaam tot mij door.
Verbeter KATA
Een tegenslag heeft flinke invloed op je veerkracht en motivatie. Ik wilde onderzoeken wat mij houvast zou geven. Dit heb ik verbonden aan de Verbeter KATA die wij voor organisaties inzetten. Immers: practise what you preach. Mijn uitdaging is om van deze tegenslag iets positiefs te maken. Met behulp van mijn eigen persoonlijke Verbeter KATA weet ik welke stappen ik wil zetten.
Aanpassen
Je kunt niet anders dan je leven op deze situatie aan te passen. Zo lang je je dagelijkse ritme volgt, ben je als het ware een hamster dat het wieltje telkens laat ronddraaien. Op het moment dat kanker bij je wordt vastgesteld, word je uit dat molentje gehaald en sta je stil. Je wordt opeens afhankelijk van anderen.
Regie
In een periode als deze wil je niet volledig afhankelijk zijn, maar je wilt ook nog deels je eigen regie blijven voeren. Ik heb mijn grenzen leren bewaken, ook in mijn communicatie naar anderen toe. Alle aandacht die je krijgt is hartstikke fijn, maar soms komt het niet goed uit. In één klap moet je leren dit aan te geven.
Herstel
De mate van acceptatie is nu groter, maar ik ben er nog niet. Genezing is mogelijk en indien ik niet volledig genees, is deze ziekte behandelbaar. Zelf ga ik uit van volledig herstel. Mijn leven is van het ene op het andere moment op zijn kop komen te staan.