Ja maar, Hoe doe ik dit dan?

Ellen, hoe dan? Deze vraag krijg ik regelmatig. En in een tijd van onzekerheid waarbij niets zeker is hoe het verder gaat, is dit een vraag die vaak als eerste opkomt.

Laten we eerst even kijken wat het verschil is van vragen stellen tussen kinderen en volwassenen.
Kinderen stellen vaak als eerste de waarom vraag; Waarom is….? Waarom is…. ? (als ouder kun je daar overigens wel eens punthoofd van krijgen).
Volwassenen stellen meestal als eerste de hoe vraag; Hoe moet….? Hoe werkt…..? Hoe dan…? en dan blijven we stilstaan.

Wat is hier aan de hand?

Als je in een onbekend terrein komt of je wilt iets nieuws leren of een doel bereiken, dan is vaak de eerste gedachte; dat moet ik wel weten of kunnen, want anders gaat het niet lukken. En als je iets niet op voorhand weet kun je daar onzeker van worden.

Nieuwe dingen vinden we spannend. En nog niet weten hoe, al helemaal! Die onzekerheid wil je het liefste vermijden. Onbewust halen we dan onze archiefkast erbij en putten uit onze ervaring om ermee aan de slag te gaan, of niet, en stel je de hoe vraag.
Ga maar eens bij jezelf na wanneer je voor het laatst iets hebt gedaan waarvan je écht nog niet van te voren wist hoe je het moest aanpakken.

Voor kinderen werkt dit anders. Zij vragen zich niet af of ze het kunnen, want ze zijn nog jong en hebben nog van alles te leren. Hun archiefkast is nog zeer beperkt. Voor hen is het interessanter om te ontdekken waarom iets is. De angst om het niet te weten speelt geen rol, omdat ze de ervaring nog niet hebben opgedaan. Kinderen leren dus vrij onbevangen.

Wat dan wel?

Als je een doel wilt bereiken of iets nieuws wilt leren, moet je uit je comfortzone stappen om echt te gaan leren. Dit betekent; uit je eigen kennisgrens stappen naar een gebied wat voor jezelf nog onbekend is, en dat is spannend. Vooral omdat we graag zekerheid en controle willen hebben. Je komt dan al snel in de ‘hoe’ stand terecht. Deze stand belemmert ons om te leren en te ontwikkelen. Dus leren is ook loslaten dat je het gelijk moet kunnen!

Leren is een vorm van experimenteren en dan weet je nooit op voorhand zeker wat de uitkomst is.

Leren in de mist te lopen

Het is eigenlijk leren om in de mist te durven lopen. Je weet wel waar je naar toe wilt maar je ziet nog niet scherp de route voor je. En toch ga je door de mist heen omdat je op je eindbestemming wilt uitkomen.

In organisaties en teams willen we graag dat mensen zelfstandig werken en bezig zijn met continu verbeteren. Echter als je mensen niet leert hoe ze kunnen leren dan zal iedereen blijven putten uit datgene wat hij of zij al weet. Niet omdat ze het niet willen, maar ze zijn verleerd om te leren.

Dus het motto van het verhaal is; ‘leer elkaar weer leren’. En misschien in deze tijd wel heel belangrijk. Niet teruggrijpen naar wat we al weten, maar vooruitkijken wat we nog kunnen ontdekken en durf te experimenteren.

Begin bij jezelf met het oefenen in leren en stel iedere dag de vraag; wat wil ik leren vandaag?

Wil je een keertje sparren over je team of voor jezelf? Kijken wat je zou kunnen verbeteren om richting te houden en het maximale uit jezelf en je team te halen?

Maak een afspraak voor een gratis coachcall.

Het enige wat je hoeft te doen is te klikken op deze link en een afspraak in te plannen

Wil je in 2021 zelf aan de slag en leren hoe je een inspirerende teamleider wordt en je team op een next level kunt brengen? Klik hier dan voor de mastertraining next-level.
Als je werkt met een team dan wil je er natuurlijk alles uithalen wat er in zit!

Met KATA groet,

Ellen